zoveel pijn en verdriet
kende ik niet
tranen van jaren
die over mijn wangen varen
als een boot op een onverwoestbare storm
een zwarte vorm
een pijnlijke kreet
zo wreed
het stopt niet
het verdriet
en ook de pijn
die er altijd zal zijn
van waar komt plaats die angst?
voor de onzekerheid een goede vangst
zo bang en breekbaar
ik ben in gevaar
probeer op krachten te komen
maar sterk ben ik alleen in mijn dromen
alleen
en er is zoveel
een krop in mijn keel
alleen
het is een knoop
en de ontwarring
zou een wonder verichten
ik ben niet sterk
ik ben alleen

Mijn verstand doet het niet
mijn emoties zijn de baas
ik wil niet terug.

hoe kan ik nu ooit gelukkig zijn?

zie je niet dat ik boos ben?
ik ben boos.