De emmer
Opnieuw te lang alles opgekropt -
verdriet,
teleurstelling,
eenzaamheid.
Alles netjes opgeslagen
omdat ik het niet wou laten zien;
omdat anderen er geen zaken mee hadden
en ik geen zin had hen alles uit te leggen.
En dan opeens,
dankzij iets kleins,
was het net even allemaal teveel.
De emmer liep over
en alle druppels
stroomden langs mijn gezicht naar beneden.
Tot het gesnik ophield,
ik het laatste van me afschreef
en praatte met mensen
die het wél mochten zien,
aan wie ik het wél wou uitleggen.
Dan kan ik er weer even tegen.
Tot de emmer
opnieuw vol is.
verdriet,
teleurstelling,
eenzaamheid.
Alles netjes opgeslagen
omdat ik het niet wou laten zien;
omdat anderen er geen zaken mee hadden
en ik geen zin had hen alles uit te leggen.
En dan opeens,
dankzij iets kleins,
was het net even allemaal teveel.
De emmer liep over
en alle druppels
stroomden langs mijn gezicht naar beneden.
Tot het gesnik ophield,
ik het laatste van me afschreef
en praatte met mensen
die het wél mochten zien,
aan wie ik het wél wou uitleggen.
Dan kan ik er weer even tegen.
Tot de emmer
opnieuw vol is.
Reacties op dit gedicht
| Silmarwen Sùrion: | Dinsdag, juni 12, 2007 01:37 |
| Moet je even vaker met die mensen gaan praten, laat de emmer niet overstromen. Herkenbaar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jotara Ephedra | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2007 | ||
| Thema's: | ||