kerkers van het verleden
Je daalde af van de wenteltrappen
die reikten naar de diepte van mijn kasteel
waar kerkers verborgen lagen en het stro
allang was vergaan- ze waren vergeten
De skeletten van herinneringen verbruint
door het vocht wat was blijven hangen
door de jaren en de muffe lucht was
verstikkend en goor- angst te proeven
De pijn van de martelingen is nog voelbaar
al zijn de dagen en maanden al niet meer te
tellen – toch is het geschreeuw en de onmacht
vereeuwigd en zal het altijd blijven sluimeren
En je daalt verder af….
Reacties op dit gedicht
| Hightree&me: | Vrijdag, april 20, 2007 19:02 |
| egt heeel mooi, weet het niet anders te zeggen. zoals alle anderen zou ik willen zeggen, veel suc6, maar ik weet niet of je dat wel nodig hebt. |
|
| Amon: | Vrijdag, april 20, 2007 11:26 |
| hehehe Mieke en dungeons...pas op voor de vampieren | |
| MizzTeaQ: | Vrijdag, april 20, 2007 10:50 |
| Zo, diep en donker...heerlijk werkje meid! Sterkt je zeker in je verwerkingsproces! Liefs, |
|
| memy: | Vrijdag, april 20, 2007 10:12 |
| mooi geschreven, je komt er wel uit. Sterkte! xxx kus en knuf memy | |
| Oorlam: | Vrijdag, april 20, 2007 10:06 |
| wie zit daar nou met een ball in chain?;) het is pipo!:) | |
| Windwhisper: | Vrijdag, april 20, 2007 08:48 |
| een zielsduisternis betredend in het allerdiepste tekent angst en veerwarring , zo kun je aam de verwerking toekomen en al blijft het diepweg sluimeren, je krijgt weer een glinster van hoop in elke nieuwe morgen liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2007 | ||
| Thema's: | ||