vrienden van Piet Hein
Probeerde te lachen
opgesloten in de ZwaRtE KiST
De geur van ontbinding
en rottende HaRTeN
noG steeds in mijn kleren
Op en NeER in het Meer van Herinneringen
veroorzaakte zilveren kringen
op het smetloze water
bloeddruppels op de grond
lieten de afzichtelijke rozen
bloeien op het graf
en Piet Hein
bracht vrienden mee
brave beestjes
vraten alle zorgen
voorgoed weg
hoe mooi
kan het leven
dan wel niet zijn
opgesloten in de ZwaRtE KiST
De geur van ontbinding
en rottende HaRTeN
noG steeds in mijn kleren
Op en NeER in het Meer van Herinneringen
veroorzaakte zilveren kringen
op het smetloze water
bloeddruppels op de grond
lieten de afzichtelijke rozen
bloeien op het graf
en Piet Hein
bracht vrienden mee
brave beestjes
vraten alle zorgen
voorgoed weg
hoe mooi
kan het leven
dan wel niet zijn
Reacties op dit gedicht
| **JI**: | Maandag, april 30, 2007 00:29 |
| Soms vraag ik mij toch af wat er in je hoofd omgaat schat er zijn nog zoveel dingen die ik niet versta en ooit hoop te verstaan ik zie je graag |
|
| EveryTearTellsAStory: | Zaterdag, april 21, 2007 12:09 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: sitara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2007 | ||
| Thema's: | ||