Nooit meer hetzelfde
Ik mis je
Wat ik ook doe of zeg
Je bent niet meer dezelfde
Maar ik mis de oude jij
De schouder waar ik op kon huilen
De moeder die naar me luisterde
De vriendin die het voor me opnam
We konden samen huilen
We konden samen lachen
Ik mis de manier waarop we mensen konde nakken
Je blik als je zei
dat we voor altijd beste vriendinnen zouden zijn
Ik mis zelfs onze ruzies
Ik weet dat het nooit meer hetzelfde gaat worden
En dat ik verder moet gaan zonder mijn andere helft
Maar toch laat ik zo nu en dan een traan rollen
Want wat wij hadden is moeilijk te vinden
Wat ik ook doe of zeg
Je bent niet meer dezelfde
Maar ik mis de oude jij
De schouder waar ik op kon huilen
De moeder die naar me luisterde
De vriendin die het voor me opnam
We konden samen huilen
We konden samen lachen
Ik mis de manier waarop we mensen konde nakken
Je blik als je zei
dat we voor altijd beste vriendinnen zouden zijn
Ik mis zelfs onze ruzies
Ik weet dat het nooit meer hetzelfde gaat worden
En dat ik verder moet gaan zonder mijn andere helft
Maar toch laat ik zo nu en dan een traan rollen
Want wat wij hadden is moeilijk te vinden
Reacties op dit gedicht
| anne(18): | Zaterdag, april 21, 2007 12:44 |
| Mooi geschreven en érg herkenbaar Sterkte Liefs anne |
|
| xAfterTomorrow: | Vrijdag, april 20, 2007 21:01 |
| Precies hoe ik me soms voel. Héél mooi. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tjoekii | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2007 | ||
| Thema's: | ||