Ik wist niet meer wat ik moest doen
wanneer ik mocht lachen en huilen
wat er van me verwacht werd
waaraan ik me aan moest houden
Langzaam bloedde ik kapot
In het midden van de nacht
hoorde ik mijn eigen gehuil
steeds luider en luider
Niemand wist wat er was
waarom ik zo rot deed tegen iedereen
waarom mijn antwoorden kort waren
waarom ik mezelf afschermde van mensen
Ik durfde eindelijk een stap te zetten
richting een goed en zorgenloos leven
Plots wisten ze alledrie wat er precies is
na die lange maanden
Het ging na een weekje al helemaal fout
Ik bloedde weer, het stopte niet
Ze zullen me ooit wel eens vinden
wanneer het grote moment er is