Jouw tranen kunnen zich niet
verstoppen voor mijn ogen
Mijn pijn is écht om jou, Senel
al voel ik me verraden en bedrogen...
Ik leef weer met zorgen en gedachten
moet het spook weer dulden in mijn hoofd
Zó lang had ik die slapeloze nachten
heeft jouw 'hardzijn' me van mijn slaap beroofd...
Jouw pijn is mijn gevangenis,
ik sterf steeds een beetje, elke dag
Jij red het even niet meer in dit leven
en ik die het allemaal gebeuren zag...
Nu bel je op, bent 'lijktwel' écht alles kwijt
kan ik toch ook niet anders, dan met je praten
Je bent verdrietig, toont ook spijt
nú.. nú wel... was je bijna 'een beetje'
écht ook maar een beetje gaan haten...
Ik ben verward en wil niet meer voelen,
ook al hadden wij een wereldtijd!!
neem nu de tijd, laat het bekoelen
denk nu aan mijn waardigheid...
Ik verdien geen rotzooi, geen stressfabriek
geen overlopers, leugenaars of roddelkliek
Ik mag mezelf nu geven, iets wat ik écht wil
wat een ander ook zegt, ben nooit meer stil...
Ik ga vechten voor de doelen die ik belangrijk vind,
geen onverwacht einde, geen opgave in zicht
Zweef door de dagen als een groot kind
doch werkend aan het volbrengen van zijn plicht...
Wat is het toch soms moeilijk... Hé Kel
Dave