Column 16

Dagje aan Zee

Aangezien ik niet aan zee woon moet ik haar opzoeken. Dat gebeurd zo’n twee keer per jaar. Soms meer als ik mijn drang niet meer kan stillen. Ik kan niet vertellen wat er in me omgaat als ik aan de rand van het water sta en naar de eindeloze verte staar. En dan later op de boulevard het nog eens dunnetjes overdoe op een terrasje met een schuimkraag.

Dan geeft de horizon met dat vocht een nog diepere betekenis .Schuim en zee, nietwaar? Een dementie erbij, zal ik maar zeggen.  Een vet visje hoort erbij en als u weet wat een lekkerbekje is, buiten mijn lief om dan hebt u een idee. En het potje bier kan rustig zwemmen daarin.

Noordwijk aan Zee is een plaats waar je  tot de ontdekking komt: hier zou Roodkapje geen gek figuur slaan. Pannenkoeken huisjes genoeg om haar te ontmoeten met Grietje  van Hans zittend aan een tafel om samen verkering uit te lokken. Wat heb je aan een broer die al die tijd herinnerd wil worden aan alleen zijn vinger?  Daar moet je los van komen. Tja, die meiden moeten toch een keer groot worden, niet? Wat voor cupmaat zullen ze nu onderhand dragen? Peter Pan, kom aanvliegen over zee! Hier zit twee kanjers met rode blosjes.  De binnenkant van die eettenten nodigen je waarachtig uit om zo te denken. Mij dan hè….

Flink gegeten en retour naar huis. Natuurlijk op het verkeerde tijdstip en twee uur file voor de kiezen gekregen. Dan zie je hoe groen het al is in Nederland en de lente al flink een voorschot neemt op de zomer. En geel het ergeren niet waard.

willem