en de zin van het leven ontgaat me
en alles wat meezit loop ik voorbij
terwijl ik al het ongeluk meemaak
ik denk lang na tot de pijn te veel word
en wil mensen helpen tegen mijn pijn hun pijn stillen
om mijn pijn te vergeten
ik help mensen het liefst en laat mezelf vallen
wand dan voel ik ook niks
en nu zit ik dan zo te denken en wil me schaar pakken en me arm kapot knippen
maar dat mag niet wand dan is het fout
terwijl ik gewoon niet meer kan
terwijl ik mezelf voor de trein zou kunnen gooien
en dan lachend dood gaan
maar toch zit ik hier na te denken tot de pijn weer teveel word
en ik weer hopeloos op me bed val
en luister naar de muziek en mezelf dood wens
en wakker word van de realistischeteit en droom van een leven pijnloos
en merk dat ik daar gelukkig ben en telkens alles mij hier teveel word mag ik dan niet gaan en in die droom verder leven?..........