De Dood verankerd.

Een blik op zee, een mooi glad laken,

Je zou er je vakantiehuisje op bouwen.

Golfjes die vol vreugde blaken,

Vreedzaamheid schenkt ons vertrouwen,

Maar als de zee haar dag niet heeft

Hoge golven schepen schampen

Heel de aarde siddert, beeft

Drenkelingen zich aan wrakhout klampen;

Dan blijkt de zee niet lief en puur

Ook zijn we niet meer opgetogen

Brult en buldert woest en guur,

De zee kent dan geen mededogen.

Dan wordt ontzettend veel geleden

Verdriet bij hen die achterbleven

Bij een strohalm intens gebeden

Orkanen nauwelijks te overleven.

In Santa Luzia’s mooie duinen

Waar de herinnering heeft gespankerd

Vind je geen gegolfde tuinen:

Daar ligt de dood verankerd.

Santa Luzia is een klein vissersdorp

in de Algarve. In de duinen bevindt

zich een “Ankerkerkhof”.

han janzen  maart 2007