Stoodupforlove vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen

Elinee:	Zondag, april 22, 2007 16:47
De schaamte van als eerste zijn, zou ik nooit kunnen vergeten. het verdriet wat het mee heeft gebracht. Pas na jaren durf ik mezelf te accepteren, dat ik eerder was dan anderen. mooi gedicht! Liefs, E

---

DrieGeetjes:	Zondag, april 22, 2007 14:20
Je bent geen kind meer, xAfterTomorrow. :)

---

DrieGeetjes:	Zondag, april 22, 2007 14:19
Het meisje Ben ik na jaren nog het kind gebleven dat zich, door lente''s toverlicht verblind, liet vangen door de speelse voorjaarswind als hoog boven haar hoofd de wolken dreven? Ben ik nog steeds het argeloze kind dat zich aan zon en wind kan overgeven? Is het dezelfde band waarmee dit leven mij aan een wereld vol geheimen bindt?

---

DrieGeetjes:	Zondag, april 22, 2007 14:19
Weer laat ik door de voorjaarswind mij vangen, weer dwaal ik als een kind door lentes land, verblind van licht, met overbloosde wangen. Maar ''k heb mijn onbevangenheid verpand- diep in mij laait de vlam van het verlangen: een vuur dat niet in kinderen ontbrandt. Hanny Michaelis (1922)

---

Auteur:  Stoodupforlove
Gecontroleerd door:  Sunflower
Gepubliceerd op:  22 april 2007
Thema's: [Onzekerheid]