meisje van 't verlaten
Zie je het niet,
zie haar staan,
haar verdriet,
wilt niet weggaan.
Donkere gedachten blijven volgen op haar pad,
in een lege ruimte, zo tijdloos,
haar leventje verloren in die verlaten stad,
slapend in een kartonnen doos
Vol pijn zit zij stilletjes op de stoep,
en kijkt met grote ogen,
behoort niet tot een of andere groep,
toch, te vechten is ze heel bewogen.
Alleen alleen, oh solitude,
een zwervermeisje langs de kant,
Zinloos en gebroken kijkt ze mij aan,
een meisje van 't verlaten land
.... zie je haar dan niet vergaan
Reacties op dit gedicht
| Lousbergh Jeroen: | Maandag, april 30, 2007 03:20 |
| mooi | |
| Diary Dreams: | Zondag, april 22, 2007 20:02 |
| mooi geschreven... heel duidelijk liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rep | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2007 | ||
| Thema's: | ||