Lauraaa: | Dinsdag, november 29, 2005 22:13 |
Ik heb zelf ook vaginisme en ik herken zoveel uit dit gedicht. Je voelt je half vrouw en hoe lief een man dan voor je kan zijn, hij zal nooit voelen wat jij meemaakt...als je erover wilt praten, je kunt me toevoegen als je wilt. lautjuhh@hotmail.com. Erg mooi gedicht.. liefs, laura |
|
arjan vermeulen: | Maandag, november 14, 2005 12:41 |
Heyyy, mooi gedicht! Ik ken het gevoel. Ben je al een stapje verder gekomen? Liefs | |
Albrecht Paul: | Vrijdag, februari 08, 2002 11:20 |
Dit is geen mooi gedicht, hoe kan zoiets ook MOOI zijn? Hoe kun je zoiets overdragen als je niet met bloemetjes wil verdoezelen, maar juist die eenzaamheid van het goed-willende spel wil laten meevoelen? Dit is sterk, dit is een stomp in de maag, dit is een scherpe krab op de huid. Je draagt dit goed, beginnend met het leuke koppeltje en eindigend met die diepe vraag rond het gedeelde geheim. Bedankt voor dit open hart, mogen ook andere lezers hier troost in vinden. Ik kan het natuu |
|
Hans Winter: | Vrijdag, februari 08, 2002 00:20 |
Wat zij niet kan, kan hij niet. Als hij haar dit wil geven, kan zij dat van hem nemen, beiden in liefde aan de binnenkant. Ik hoop dat het zo zou kunnen. Met een groetje, Hans |
|
Sheena: | Donderdag, februari 07, 2002 21:20 |
Stil gelezen ...... take care, Sheena |
|
pramodah: | Donderdag, februari 07, 2002 15:42 |
ook dat is met veel liefde op te lossen want liefde kent geen grenzen................ liefs pramodah |
|
Auteur: Nikita | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 februari 2002 | ||
Thema's: |