gevangene

Het wachten op vrijlating,
en de eenzaamheid die je omringt.
De kille omgeving schreeuwt,
dwingt tot nadenken,
verloren in het vonnis,
wachtend op de samensmelting,
jou armen uitgestrekt,
verlangend naar het samen zijn.
Het heimwee naar thuis,
en het gevoel van nooit thuis zijn,
ik mis je!
Zal proberen te vechten,
contact te houden, je te zien.

Geschreven door

lurin

Reacties op dit gedicht

lurin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

L.Bert:	Maandag, april 23, 2007 16:59
Eigen schuld?

lexx:	Maandag, april 23, 2007 15:50
Ja, weinig weelde in het cachot.Wel alle ruimte om toekomst op de muren te projecteren (A)Mooi stuk

Nino de Pino:	Maandag, april 23, 2007 15:46
verscheurend gemis, liefs van nino.

Over dit gedicht

Auteur: lurin
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 23 april 2007
Thema's: [Eenzaamheid] [Wij] [Heimwee]