je praat maar door
niet dat ik alles hoor
af en toe ja en nee
steeds naar de plee
ik weet het niet
zie je mijn verdriet?
begrijp het nu eens goed
je ziet wat 'het' met mij doet
je weet dat het door mij hoofd gaat
misschien is er wel niemand die er achter mij staat
ben ik dan toch alleen?
waar moet de wereld toch heen?
nooit heb ik iets verkeerds gedaan
altijd bleef ik achter mijn vrienden staan
maar nu zijn ze verdwenen
ze namen de benen
zelfs jij, mijn vriend, lijkt weg te lopen
op steun blijf ik hopen
met die stoornis wordt alles alleen maar erger...
('het' is het pesten)