Och, och, jongenlief...
Och, och, jongenlief
wat heeft de wereld jou toch aangedaan
behulp- en zorgzaam als je bent
zal het daglicht je ontgaan
…en de bomen, en de bloemen, en je moeders laatste kus…
och, och, jongenlief
zestien jaar ging veel te vlug
hoor ons fluisteren in jouw beide oren
‘jongen, kom toch terug’
…en de vogels, en de bijtjes, en de knik in ieders stem…
och, och, jongenlief
door een roddel hersendood
herinner je je laatste traan?
die stoep is nog steeds rood.
…en het gras, en zijn handen, en het infuus daar naast je bed…
och, och, jongenlief
heeft de vluchtende nu zijn zin
als moordenaar van jou
en de vreugde van een heel gezin
…en familie, en vrienden, en een uitgebreide school…
och, och, jongenlief, waarom moest dat nou weer zo…
Reacties op dit gedicht
| LittleLady: | Dinsdag, april 24, 2007 08:47 |
| wat mooi geschreven en wat intens verdrietig! |
|
| Augustijntje: | Maandag, april 23, 2007 22:21 |
| prachtig mooi en intriest geschreven..sterkte x! |
|
| xUnkissed: | Maandag, april 23, 2007 20:57 |
| Heel heel veel sterkte! Knufff Catharina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jusst. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2007 | ||
| Thema's: | ||