too slow
Pain grows deeper
doubt gets profounder
hope nowhere to be found
nostalgia a daily reminder
sinking further and deeper
than ever before
every breath hurts
faith unable to restore
time passing by
trying to follow
yet too slow a pace
my past won’t let me go
doubt gets profounder
hope nowhere to be found
nostalgia a daily reminder
sinking further and deeper
than ever before
every breath hurts
faith unable to restore
time passing by
trying to follow
yet too slow a pace
my past won’t let me go
Reacties op dit gedicht
| BloedendHart: | Zondag, mei 06, 2007 13:37 |
| but the past also makes us who we are today... Let go, but don''t forget xXx |
|
| LittleLady: | Dinsdag, april 24, 2007 08:50 |
| de oplossing: als het verleden jou niet wil laat gaan, laat jij dan het verleden gaan! | |
| __xMegan: | Maandag, april 23, 2007 23:34 |
| in veel van je gedichten lees ik over je worsteling met het verleden en ik wens je écht heel erg veel kracht om het te overwinnen, wat je ook mee hebt gemaakt (: en de ode aan mijn paard kwam voort uit het afscheid dat ik vandaag van haar moest nemen, ze is verkocht en naar België gegaan. ik heb namelijk bijna examens en daarna ga ik studeren, en ik vind het zielig als ik dan niet meer optimaal tijd met denver zou kunnen besteden.. mooi gedicht, knuffelxx |
|
| M@rcel: | Maandag, april 23, 2007 23:18 |
| pijnlijk geschreven, maar ik hoop dat de werking stilaan kracht en verlichting gaat geven Liefs en knuff M@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Augustijntje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 april 2007 | ||
| Thema's: | ||