de tijd staat stil op zo'n moment.
Je hebt hem toch je leven lang gekent.
De mensen, je ziet ze kijken en denken,
loopt ze daar nu nog aan te denken?
Het is al weer een jaar geleden,
waarom loopt ze met haar hoofd naar beneden.
Maar voor mij staat de tijd stil,
ik heb het nog steeds koud en kil.
Er zit geen tijdslimiet aan,
als je vader van je is heengegaan.
Of het treuren zal stoppen is de vraag,
ik denk dat ik het er ook niet op waag,
mijn gevoel is wat het is en zal ook steeds zo blijven,
alleen bij vrolijke mensen zal de tijd doordrijven...