Ooit
de wind waait niet meer jouw harenallang niet meer, maar ik weet nogopeens ben je weer in mijn hoofden kringelen herinneringen aan jouals rookwolkjes om me heenen ik weet me alleenwoorden zoeken me, maar ik vind lettersvlak naast het knagende gevoeldat ik iets mistoch valt alles op zijn plek, ooit dan24-04-2007
Reacties op dit gedicht
| mazeke: | Maandag, april 30, 2007 11:56 |
| poëtisch, maar wel prachtig! veel sterkte! |
|
| Annemieke van der Ven: | Dinsdag, april 24, 2007 23:22 |
| Dat ooit begeerd en verguisd Liefs... |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, april 24, 2007 23:04 |
| heeeeeeeeel erg mooi geschreven ! liefs, kerima ellouise |
|
| mums: | Dinsdag, april 24, 2007 22:52 |
| ooit... mooi dat knagende gevoel beschreven. knuf] liefs mums |
|
| black_beauty: | Dinsdag, april 24, 2007 22:35 |
| het raakt me.. ooit zal alles op z`n plek vallen ja maar dat is vaak bij verdriet of gemis nog onvoorstelbaar | |
Over dit gedicht
| Auteur: Artifex |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2007 | ||
| Thema's: | ||