Verlichting
Nieuw engeltje dat uit de hemel daalde
op snelle vleugels in de koele wei
langs de oevers waar het lot mijn onheil smeedde,
zag mij daar die alleen en eenzaam dwaalde,
en spande mij een strik van zachte zij
in 't groene grasdek dat mijn weg bekleedde.
Zo ving hij mij, en al mijn leed verdween,
zo zoet was 't licht dat uit zijn ogen scheen.
op snelle vleugels in de koele wei
langs de oevers waar het lot mijn onheil smeedde,
zag mij daar die alleen en eenzaam dwaalde,
en spande mij een strik van zachte zij
in 't groene grasdek dat mijn weg bekleedde.
Zo ving hij mij, en al mijn leed verdween,
zo zoet was 't licht dat uit zijn ogen scheen.
Reacties op dit gedicht
| *tientjeuh: | Maandag, april 30, 2007 16:48 |
| Liefde is inderdaad zo immens raar, maar ook zo geweldig en puur! Geniet ervan, Dikke zoen XxX |
|
| sunset: | Woensdag, april 25, 2007 11:55 |
| Heerlijk graag gelezen liefdesgedicht. Liefs, sunset |
|
| Fari S. : | Woensdag, april 25, 2007 11:15 |
| Zo mooi, en vooral de laatste strofe Ranieke. liefs, Fari |
|
| Oorlam: | Woensdag, april 25, 2007 11:10 |
| :) leuk gedicht | |
| L.Bert: | Woensdag, april 25, 2007 08:31 |
| Dit is echt mooi, applaus! | |
| jasmienschrijft: | Woensdag, april 25, 2007 08:25 |
| Heel mooi verwoord, ik wens je een fijne dag. jasmien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *lana* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2007 | ||
| Thema's: | ||