Lopen
Lopen
De zwaarste tien van zeeland
en dat was niet gelogen
de eerste drie km stijgend en dalend
stijgend voorovergebogen
korte pasjes onder het lichaam
dalend grote passen
laten vallen als een baksteen
maar dan gel;ijk weer omhoog
met recht de zwaarste tien van zeeland
alleen jammer van het aantal deelnemers
te weinig misschien
om het te doen herhalen
drie km hebben we gehad maar nog zeven
te gaan de volgende zes waren
licht stijgend en dalend
goed te doen en dan de laatste km
een heuveltje af en dan een streep licht van
oplichtend zand naar boven toelopend
wat bijna niet te belopen viel
kom doorgaan
we zijn er bijna
kom doorgaan
met de tong op de schoenen
door het rulle zand
hartslag niet meer te horen
ik ben als een zombie boven gekomen
nog vijfhonderd kon ik nog net lezen
en dan driehonderd
kom nog even en toen
is het licht
uitgegaan
SB
De zwaarste tien van zeeland
en dat was niet gelogen
de eerste drie km stijgend en dalend
stijgend voorovergebogen
korte pasjes onder het lichaam
dalend grote passen
laten vallen als een baksteen
maar dan gel;ijk weer omhoog
met recht de zwaarste tien van zeeland
alleen jammer van het aantal deelnemers
te weinig misschien
om het te doen herhalen
drie km hebben we gehad maar nog zeven
te gaan de volgende zes waren
licht stijgend en dalend
goed te doen en dan de laatste km
een heuveltje af en dan een streep licht van
oplichtend zand naar boven toelopend
wat bijna niet te belopen viel
kom doorgaan
we zijn er bijna
kom doorgaan
met de tong op de schoenen
door het rulle zand
hartslag niet meer te horen
ik ben als een zombie boven gekomen
nog vijfhonderd kon ik nog net lezen
en dan driehonderd
kom nog even en toen
is het licht
uitgegaan
SB
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Zaterdag, april 28, 2007 20:10 |
| Geweldig gedaan dus, alles gegeven , super, compliment | |
| Fairouz: | Woensdag, april 25, 2007 12:19 |
| Hallo Hans zwaar gelopen begreep ik. Goed zo weet je waarom ? ook voor die mensen die wel willen en niet kunnen wegens ziekte geniet er maar van, Fairouz | |
| sunset: | Woensdag, april 25, 2007 11:13 |
| Prachtig tonend meenemend verwoord en overgebracht. Je liet ons meelopen. Liefs, sunset |
|
| Hilly N: | Woensdag, april 25, 2007 10:41 |
| Bijna de finisch door Hans. mooi verwoord. lieve groet, Hilly |
|
| Windwhisper: | Woensdag, april 25, 2007 09:20 |
| Dat was dus zwaar Hans, maar je ging de uitdaging aan, bewondering voor jou, deed me toch even reageren liefs Cobie Goede morgen kuzzz |
|
| remie: | Woensdag, april 25, 2007 09:20 |
| niet goed als het licht uitgaat...bijna bij de finisch...ik ga vaak door een pijngrens en probeer zoveel maar hard lopen vergeet ik, geen lucht...nu met tien kilo minder mee te torsen gaat alles wat lichter...nog even doorzetten dus....liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: sb lavandula | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2007 | ||
| Thema's: | ||