na de schepping
na de schepping
de appelboom was getuige
van naakte onschuld
waar Adam en Eva
in paradijselijke sferen
werden verleid tot het nemen
van een hap uit 'n verraderlijke vrucht
slissend deed de slang haar werk;
kronkelend in slijmhuid
beroerde ze gewillige oren
en wist de vrouw te overtuigen
dat er meer was
dan de poorten
voorbij het Hof van Eden
het vijgeblad dreef de
schaamte van blote lichamen
tot vluchten
terwijl struiken het onrein toedekten
en al het groen van toen
later in kleur is overgegaan
in kleding, gewaden en accessoires
als hedendaagse opsmuk van de mens
de beet gaf de doorslag
voor het aardse bestaan
en zo werd het paradijs op aarde
verdrongen door verleiding en geneugten
buiten de hekken, een strijd
van wit op zwart
gedragen in levensvorm
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 27, 2007 20:47 |
| heel heel mooi! | |
| switi lobi: | Donderdag, april 26, 2007 10:04 |
| Mooi beschouwend omschreven... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Hilly N: | Donderdag, april 26, 2007 08:08 |
| Goed verwoord. Heel mooi. Lieve groet, Hilly |
|
| remie: | Donderdag, april 26, 2007 07:30 |
| en appelbomen zijn er nog steeds...liefs remie | |
| H.J.: | Donderdag, april 26, 2007 04:51 |
| mooi neergezet genesis 3 anno 2007 en nog is er niets veranderd. fijne dag. H.J. |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Donderdag, april 26, 2007 01:01 |
| Dat heb je wel even heel duidelijk en intens en vol waarheid neergezet super liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fortuna |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2007 | ||
| Thema's: | ||