Angst voor jouw emoties.
Ook al kan ik alleen maar
boosheid naar je uiten.
Mijn gemis en verdriet
zit ook zeker ergens verstopt.
Ik weet niet waarom
ik het niet laten zien kan.
Misschien ben ik ook bang
voor jouw emoties.
‘Een vader hoort niet te huilen,
een vader moet zijn kind
troosten en beschermen’
hoor ik telkens in mijn hoofd..
Ik weet dat het niet eerlijk is
jij bent ook maar een mens.
Maar mijn gevoel zegt andere
dingen, dan mijn hoofd wil dat ik doe.
Het spijt me
dat ik je
het mens zijn
verwijt.
Reacties op dit gedicht
| Love Me Tender: | Vrijdag, juni 15, 2007 23:24 |
| Doordat jij je vader ziet als een hard iemand, is het denk ik heel raar om hem te zien huilen. Denk dat hij teveel zijn gevoelens wegpropt, als camouflage gebruikt hij hartheid wat bij jou boosheid oproept. Toch kunnen jullie beiden een hoop van elkaar leren. MOoi gedicht- graag gelezen. liefs- en geluk toegewenst. |
|
| -*-Maxxje!: | Donderdag, april 26, 2007 20:50 |
| Mooi Gedicht! Sterkte. Ben het met Black_Beauty eens. Kus.Kus. |
|
| black_beauty: | Donderdag, april 26, 2007 18:52 |
| een rakend gedicht... maar je vader mag best huilen (tenminste dat vind ik) maar ik snap wel dat je in je hoofd denkt dat je vader niet huilen mag,, dat is niet zo heel gek ik wens je alle sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Imbroglio. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2007 | ||
| Thema's: | ||