depressief
Het heeft me weer te pakken
Ik ben weer depressief
Het lijkt wel een monster,een soort dief
Steeds als ik denk dat ik er weer ben
Blijkt dat ik me zelf helemaal niet ken
Ik wil geen mensen om me heen
Ik sluit me af voor alles en iedereen
Ik zie wel dat ze me willen helpen
Me willen helpen me verdriet te stelpen
Maar het dringt niet tot me door
In stilte loop ik te schreeuwen,krijg geen gehoor
Wanneer kan ik alles achter me laten
En ga ik niet alles om me heen haten
Zou er ooit een dag komen dat ik echt kan leven
Ik doe nu alsof ik word gedreven
Ik ben weer depressief
Het lijkt wel een monster,een soort dief
Steeds als ik denk dat ik er weer ben
Blijkt dat ik me zelf helemaal niet ken
Ik wil geen mensen om me heen
Ik sluit me af voor alles en iedereen
Ik zie wel dat ze me willen helpen
Me willen helpen me verdriet te stelpen
Maar het dringt niet tot me door
In stilte loop ik te schreeuwen,krijg geen gehoor
Wanneer kan ik alles achter me laten
En ga ik niet alles om me heen haten
Zou er ooit een dag komen dat ik echt kan leven
Ik doe nu alsof ik word gedreven
Reacties op dit gedicht
| Noortje Goffings: | Zaterdag, februari 09, 2002 18:16 |
| Greetje, Geef de moed nie op meisje, ik weet hoe je je voelt, maar denk maar dat er betere tijden komen echt waar, ik wens je die vanharte toe. Sterkte Noortje |
|
| ilse: | Vrijdag, februari 08, 2002 16:52 |
| Hou vol!! kWeet hoe je je voelt... Liefs, Ilse. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: greetje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||