leven per dag
Ze leeft per dag
ze weet niet wat er nog komen zal
door haar ziekte heeft ze geen toekomst
ze heeft zoveel pijn
waarom kan ze niet zoals iedereen leven
zonder ziekte en zonder pijn?
waarom kan ze niet gewoon hier blijven
hier op deze wereld,samen met ons
leven per dag, is erg moeilijk
geen afspraken want ze weet niet of ze er nog is
ze houd zich sterk
maar voelt zich klein
zovaak naar het ziekenhuis
alleen maar voor controle
jou toekomst, niemand weet hoe die loopt
blijf je hier, of ga je weg
je hebt geen normaal leven
maar ik wil je dat geven
maar dat kan niet
zelfs de doktoren niet
geen genezing te vinden
ze hebben je al gezegt
hoelang je nog had:(
waarom moet je weg?
iedereen wil bij je blijven
maar jij moet weg
jou toekomst zit niet in deze wereld
door jou ziekte,ga je weg
zoveel pijn en verdriet
dat in jou lichaam schuilt
god heeft jou deze ziekte geschonken
waarom jou?dat begrijp ik niet
Lieverd we steunen je bij alles
we kunnen niet zonder jou
ze weet niet wat er nog komen zal
door haar ziekte heeft ze geen toekomst
ze heeft zoveel pijn
waarom kan ze niet zoals iedereen leven
zonder ziekte en zonder pijn?
waarom kan ze niet gewoon hier blijven
hier op deze wereld,samen met ons
leven per dag, is erg moeilijk
geen afspraken want ze weet niet of ze er nog is
ze houd zich sterk
maar voelt zich klein
zovaak naar het ziekenhuis
alleen maar voor controle
jou toekomst, niemand weet hoe die loopt
blijf je hier, of ga je weg
je hebt geen normaal leven
maar ik wil je dat geven
maar dat kan niet
zelfs de doktoren niet
geen genezing te vinden
ze hebben je al gezegt
hoelang je nog had:(
waarom moet je weg?
iedereen wil bij je blijven
maar jij moet weg
jou toekomst zit niet in deze wereld
door jou ziekte,ga je weg
zoveel pijn en verdriet
dat in jou lichaam schuilt
god heeft jou deze ziekte geschonken
waarom jou?dat begrijp ik niet
Lieverd we steunen je bij alles
we kunnen niet zonder jou
Reacties op dit gedicht
| huggie: | Donderdag, mei 10, 2007 21:29 |
| men hart huilt bij het lezen hoervan ,veel sterkte | |
| Joycee*black: | Zaterdag, april 28, 2007 23:47 |
| mooi gecshreven -xxx-Joycee |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, april 28, 2007 10:31 |
| Wat een diep verdriet spreekt hier uit, Ik zou willen troosten maar weet dat woorden nu banaal zouden klinken de werkelijkheid is pijnlijk hard, stuur je maar een troostknuffel en veel sterkte voor de zieke liefs Cobie |
|
| lexx: | Zaterdag, april 28, 2007 10:05 |
| Leven alsof het je laatste dag is ..Mm. :) Mooi stukje | |
| sensi: | Zaterdag, april 28, 2007 09:35 |
| Moet zwaar zijn, om met het besef te leven dat het je laatste dag kan zijn, en nog moeilijker om van die dag te genieten, denk ik. Meelevend mooi geschreven! Groetjes |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, april 28, 2007 08:59 |
| Het zijn vragen die je je blijft stellen we willen allemaal dat iedereen gezond blijft maar niemand heeft het in eigen hand pijnlijk en verdrietig meelevend beschreven ik wens diegene maar heel erg veel sterkte en kracht toe liefs Ria |
|
| black_beauty: | Zaterdag, april 28, 2007 08:39 |
| rakend dit.. dit laat me denken aan mijn overleden nichtje | |
Over dit gedicht
| Auteur: D. de jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2007 | ||
| Thema's: | ||