Lege
lege
lege kamer
alleen een stoel
maar die stoel is ook leeg
niemand die hem warm houdt
alleen een lege kamer om hem heen
stoel naar het raam gericht
een raam met grote ruiten
reikend tot het plafon
licht dat op de stoel valt
straal licht gericht op de stoel
maar niemand die er in zit
licht voor alleen een houten stoel
langzaam de deur die open gaat
een hand die over de leuning streelt
gaat niet zitten
lopend naar het raam
heldere licht dat naar binnen valt
reikt haar hand er naar uit
verblindend licht
lege kamer
alleen die stoel
lege kamer
alleen een stoel
maar die stoel is ook leeg
niemand die hem warm houdt
alleen een lege kamer om hem heen
stoel naar het raam gericht
een raam met grote ruiten
reikend tot het plafon
licht dat op de stoel valt
straal licht gericht op de stoel
maar niemand die er in zit
licht voor alleen een houten stoel
langzaam de deur die open gaat
een hand die over de leuning streelt
gaat niet zitten
lopend naar het raam
heldere licht dat naar binnen valt
reikt haar hand er naar uit
verblindend licht
lege kamer
alleen die stoel
Reacties op dit gedicht
| *jesd*: | Donderdag, mei 03, 2007 10:43 |
| alleen is maar alleen he? | |
| (A)little angel(A): | Maandag, april 30, 2007 18:42 |
| mooi | |
| -kimberly-: | Zaterdag, april 28, 2007 23:25 |
| aangrijpend geschreven ik kan me die eenzaamheid helemaal voorstellen xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: misschien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2007 | ||
| Thema's: | ||