‘n zucht
het staren naar de bloesem
wiegt met de wind een mededogen
tussen de flinters van eenzaamheid
verborgen in het troebel van ogen
beademt met een lichte vleug
lentegeurig in de stilte
daggevangen als tegenpool
voor de nachtbevangen kilte
wijl ‘n zucht verdampt uit het zilt
op het teer, sereen van krans
condenserend in een ogenblik
tot pareltjes met zonneglans
DrieGeetjes: | Zondag, april 29, 2007 23:08 |
;) | |
H.J.: | Zondag, april 29, 2007 22:20 |
over parel(tje) gesproken. jij overtreft jezelf Maria, als ik het zo zeggen mag. kusszz H.J. |
|
hiljaa: | Zondag, april 29, 2007 13:22 |
mag ik met jou samenzuchten! knufleifs--hiljaa-- |
|
sunset: | Zondag, april 29, 2007 07:03 |
Zo voelbaar droef-zacht verwoord en door mij weer meer dan heel graag gelezen. Ik had het te druk (nog) om te lezen en te reageren. Sorry. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
Windwhisper: | Zondag, april 29, 2007 06:39 |
Tot pareltjes in zonneglans... mooi mooi mooi Goede morgen liefs Cobie |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2007 | ||
Thema's: |