Jaren.
Jaren.
Jaren heb ik gedwaald
in gedachten, door het
leven vol van ongeloof
en onmacht over waar
het me zou brengen.
Jaren heb ik gezocht
in verdachte kringen, ging
ik over mijn levenspad als
slapende vrouw zonder
de geest, die zorgde
voor levensvreugde.
Jaren heb ik gedwaald
rond de kring van mijn bestaan,
heb ik gescharreld naar antwoorden
over wat mij zoal bezig
hield in die tijd en waardoor
ik nu ben, wie ik altijd
zal mogen blijven.
Reacties op dit gedicht
| Br0ken_R00sje: | Dinsdag, mei 01, 2007 18:57 |
| Mooizo! x | |
| Roo$je: | Zondag, april 29, 2007 17:34 |
| Jij zal altijd die prachtmeid zijn die je bent! Je bent wie je bent en dat is goed zo! Liefs, Kus HvJ |
|
| Windwhisper: | Zondag, april 29, 2007 10:29 |
| Fictie, nou ik hoop dat je nog steeds bent die je mag zijn hoor. liefs Cobie Goede morgen Kuzzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rode Roos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2007 | ||
| Thema's: | ||