De vrouw met de zonnebril
Ze stapt de bus in
zon is er nauwelijks tot helemaal niet
toch draagt zij extra glazen
waar zij haar wereld gekleurd door ziet
Mensen kijken
alsof iets ergs is gebeurd
niemand ziet of weet
welke last zij met zich mee sleurt
Het is fysiek niet aanwezig
maar geestelijk echter wel
het maakt haar leven wanneer
de zon schijnt tot een hel
Het fenomeen hooikoorts
is redelijk onbekend
maar wat het belangrijkste is om te weten
is dat het nooit went
Kriebelende ogen
jeukende neus
vaak niezen, zucht
was het maar een keus.
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Zondag, april 29, 2007 20:48 |
| ja mensen denken maar raak, mijn bril heeft door een andere oorzaak meekleurende glazen en met ons zijn er meerdere mensen die zo een bril om diverse reden dragen OOk als de zon niet eens fel schijnt liefs Cobie heel goed dat je de aandacht er eens op vestigt |
|
| Dreamlover: | Zondag, april 29, 2007 20:09 |
| OOO...Ben ik blij dat ik daar "haast" geen last meer van heb...ze dachten altijd dat ik aan de drugs zat ofzo...vreselijk. Maar...er zijn tegenwoordig erg goede middelen voor..die daarwerkelijk werken..zelf voor de zware hooikoortspatienten. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2007 | ||
| Thema's: | ||