Vraag mij niet.
Vraag mij niet,
Wat ik voel.
Vraag mij niet,
Wat ik bedoel.
Vraag mij niet,
Waarom ik het doe.
Vraag mij niet,
Hoe?
Vraag mij niet,
Hoe het is.
Vraag mij niet,
Of ik me vergis.
Vraag mij niet,
Naar mijn leven.
Vraag mij daarover niets,
Want dan gaan mijn handen beven.
Vraag mij niet,
Waarom ik me heb gesneden.
Vraag mij niet,
Waarom anderen toen alleen maar toekeken.
Vraag mij niet,
Vraag mij alsjeblieft niks meer.
Want het is allemaal nog zo vers,
En als ik eraan denk doet het nog zo zeer.
Dus gun mij voor één keer een plezier.
Want zoveel vragen,
Kan ik nu nog niet verdragen.
Respecteer mijn vrienden en mij,
Dan pas voel ik me echt vrij.
Wat ik voel.
Vraag mij niet,
Wat ik bedoel.
Vraag mij niet,
Waarom ik het doe.
Vraag mij niet,
Hoe?
Vraag mij niet,
Hoe het is.
Vraag mij niet,
Of ik me vergis.
Vraag mij niet,
Naar mijn leven.
Vraag mij daarover niets,
Want dan gaan mijn handen beven.
Vraag mij niet,
Waarom ik me heb gesneden.
Vraag mij niet,
Waarom anderen toen alleen maar toekeken.
Vraag mij niet,
Vraag mij alsjeblieft niks meer.
Want het is allemaal nog zo vers,
En als ik eraan denk doet het nog zo zeer.
Dus gun mij voor één keer een plezier.
Want zoveel vragen,
Kan ik nu nog niet verdragen.
Respecteer mijn vrienden en mij,
Dan pas voel ik me echt vrij.
Reacties op dit gedicht
| **irmani**: | Zondag, april 29, 2007 22:29 |
| Mooi geschreven! Ik denk niet dat mensen aan je kunnen ruiken dat ze je met rust moeten laten.. je zult het hen duidelijk, maar toch wel vriendelijk (:D) moeten zeggen... probeer het? xx x3! |
|
| Veerle_L: | Zondag, april 29, 2007 21:14 |
| In mooi contrast geschreven herhaalde regels met vragen en dan een stuk waar het om gaat goed geschreven P.S. mag ik je wel sterkte wensen? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: -- Celeste -- | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2007 | ||
| Thema's: | ||