De lippen van het leven
Ik laat mijn lippen blauw worden,
totdat ze de label zijn van de aanraking.
Mijn hart is bevroren,
door de ijsige tijden dat je weg bent.
Mijn leven is duidelijk veranderd,
sinds ik geen leven meer heb.
totdat ze de label zijn van de aanraking.
Mijn hart is bevroren,
door de ijsige tijden dat je weg bent.
Mijn leven is duidelijk veranderd,
sinds ik geen leven meer heb.
Reacties op dit gedicht
| steffi: | Donderdag, maart 22, 2001 15:06 |
| tis vree schoon als je er zo nog hebt pleas mail ze me dan | |
| Robert van Ruiten: | Donderdag, september 28, 2000 22:12 |
| Een heel mooi gedicht, maar ja dat is al algemeen bekend dat jij mooie gedichten kan schrijven! Je moet er echt meer op gaan zetten, want ik ben een echte fan! | |
| renee van kan: | Woensdag, september 27, 2000 12:31 |
| He marijk nou er is weer eens geen bal aan op school, dus ik dacht laat ik je gedicht maar eens lezen. NOu om bij weg te zwijmelen. NOu ja, als je een leuke vriend hebt misschien. Aangezien die bij mij ontbreekt, vind ik er weinig aan. Ja ik kan niet wegzwijmelen zoals jij dat kan. O het gaat over liefdesverdriet. Nou dan is het een goed gedicht voor mij. Gezellig een bezoekje va n rijntje. Ik stop maar Verder vind ik het wel een goed en mooi verhaaltje | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marijke Heemskerk | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||