Ik ben niet wie ik ben


Ik durf het niet te zeggen
Gedachten enkel voor mij
Het doet me veel verdriet
Maar ik laat het nog niet vrij

Vanbinnen is het één gevecht
Zal ik het toch tegen iemand zeggen?
Maar ik denk niet dat het te begrijpen valt
Hoe valt zoiets slechts uit te leggen?

Zal ik het dan toch vertellen?
Maar ga er alsjeblieft niet vandoor
Ik wil niet dat je me dan verlaat
Dus zal ik stil fluisteren in je oor?

Ik weet dat je mij al lachend kent
Met vaak een grappige opmerking
Maar zal ik je eens iets vertellen?
Dat gaat op automatische werking..

Ik ben niet gelukkig zoals ik doe
Vanbinnen is er teveel verdriet
Tranen stromen ’s avonds
Terwijl niemand me dan ziet

Ook schaam ik mij voor mijn gedachtes
Ééntje heb ik nu nog niet neergeschreven
Kom maar hier met je oor, dan fluister ik zacht
‘Ik zou het liefst niet meer leven’