Die avond maakte mij kapot
Het is avond
Ik zit op mijn fiets
De wind door mijn haren
Ik zie het viaduct al in de verte
Bijna thuis denk ik
Maar dat was niet zo
Want jij stond daar
Je keek smachtend naar me
Je duwde me van mijn fiets
Ik krijste
Er liepen mensen langs
Dood leuk hun hond uit te laten
Ze keken niet op of om
Ze staarden naar de grond
Ik wilde het niet
Maar jij kon je niet inhouden
Je rook naar alchohol
Die gore lucht van alchohol
Voortaan fiets ik niet meer alleen
Voortaan weet ik wel beter
Voortaan zal ik mijn fiets oprapen
En weg rennen
Want die avond
Die avond maakte mij kapot
Reacties op dit gedicht
| sadje: | Dinsdag, juni 19, 2007 19:23 |
| echt vreselijk!! maar laat die avond je leven niet kapot maken! dat is hij trouwens niet waard! veel sterkte ( bedankt ook voor je reactie op mijn gedicht!) veel liefs |
|
| mobar: | Dinsdag, mei 01, 2007 20:16 |
| Ik heb dit als jongen van 14 letterlijk meegemaakt. Sterkte! |
|
| Br0kEn: | Dinsdag, mei 01, 2007 19:28 |
| heb ook zoiets meegemaakt terwijl er ook mensen voorbijliepen . Maar laat hem je geen levenslang geven sterkte |
|
| lexx: | Dinsdag, mei 01, 2007 19:16 |
| Ja, dan kijk die vast anders dan dofweg "smachtend"! Uitgekookt vunzig is nog een understatement ..Maar ach ..jij bent de vrolijke fietser in deze:) | |
| sensi: | Dinsdag, mei 01, 2007 19:04 |
| Oesje, dit is minder leuk :( En inderdaad schrijnend, hoe veel mensen er aan de horen-zien-zwijgen en wegloop-''t zijn-mijn-zaken-niet politiek doen! Is dit realiteit? ... sterkte dan! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pills to numb | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||