Ik heb een vreselijk lang en moeizaam verleden,
Heb veel verdriet gekend, veel geleden.
Ik wilde op een geven moment niet meer verder met me leven.
Meerdere keren heb ik dat dan ook proberen op te geven.
Maar toch me echte vrienden bleven me steunen.
Toen ontmoette ik jou, je was ervoor me, ik kon op elk moment van de dag op je leunen.
Na een maand wilde je een relatie met me aangaan dat liet je merken door mij in ene een tongzoen te geven.
Ik wist niet wat me overkwam, maar wist wel, met jou wil ik verder in me leven.
Ik werd nooit verliefd op je persoonlijkheid maar op het stukje liefde die jij me gaf…
Waarom heb ik dit nou verdomme nooit eerder ingezien?! De wereld is zo focking oneerlijk zo vreselijk maf…

Ik hield van je, vergat al me vrienden die er altijd voor me waren geweest.
Ik ben ze nu allemaal kwijt geraakt, en toch toen ik in het Triversum zat miste ik jou het meest.
Ik heb letterlijk en figuurlijk voor je gevochten en gestreden.
Het maakte me niet uit wat ze met me wilde doen of wat ze met me deden…
Ik bleef toch door vechten met het doel jou weer te zien.
Maar na alles weet ik dat ik 1000x beter als jou verdien…

Ik deed alles voor je wat ik je geven kon.
Ik had heel weinig geld maar ik gaf het je wat jij was mijn zon.
Veronica ook een slachtoffer van jou.
Gelukkig gaat het met haar beter en staat ze niet zoals mij verdomd alleen in de kou.
Geen vriend heb ik meer over want ze zijn boos.
En weetje waarom? Omdat ze het niet pikken dat ik alsmaar voor jou koos.
Ik heb ze in de steek gelaten…
Daarom hebben ze en terecht, mij voor altijd verlaten…

Me school ging naar de hel.
Spijbelde veel want wilde naar jou toe en snel.
Mijn ouders zijn door dat gezeik met jou overspannen.
Ik werd opgenomen en je naam werd voor tijdelijk verbannen.
Binnenkort heb ik doordat ik zo heb gevochten voor alles een voogd.
Ook komt de kinderbescherming, niets aan te doen ik heb er al tegen betoogd.

Iedereen is zo verschrikkelijk teleurgesteld in je, zo verschrikkelijk kwaad.
Maar Marcel het is niet meer goed te praten, je bent te laat.
Je hangt overal leugens over mij en andere op.
Wees gewoon eerlijk want iedereen heeft het in de gaten, zeg nou is tegen jezelf stop.
Door al je leugens vertrouwd niemand je meer.
Je helpt jezelf alleen maar in moeilijkheden en hoe raar het ook klinkt dat doet me zeer.
Marcel al je “vrienden” weten dat je vast zit, en ja ze staan allemaal aan mijn kant.
Dus vertel gewoon de waarheid want ik denk dat je op deze manier niet op het rechterpad strand…!


Kijk ik besef nu ook wel dat je misschien nooit van me heb gehouden en dat je me heb misbruikt.
En toch hou ik van je en hoop ik alleen maar dat je geholpen wordt dat je nooit meer met minderjarige het bed induikt.

Ik voel me zo verdrietig maar vooral kwaad en machteloos door wat jij mij hebt aangedaan.
Ik heb niets of niemand meer en moet er alleen voor staan.
En toch ik zal nooit vergeten wat je allemaal voor me deed.
Je probeerde te begrijpen wat voor leven ik lijd en leed.
Je zocht me op in het ziekenhuis en toen ik was weggelopen gaf je me onderdak.
Je was zo verschrikkelijk lief hoe je tegen me sprak.
Je gaf me adviezen die heb ik ondertussen allemaal uitgewerkt.
Ik heb dus wel wat eraan gehad, dat heb ik gemerkt.

Alleen jammer van je leugens, ik geloofde echt alles, ik was je echt trouw.
Jammer dat jij nooit van me gehouden heb zoals ik nog steeds van je hou.
Ik heb je verleden helemaal te horen gekregen dat deed me heel veel verdriet…
Ik wil je nog steeds zo graag helpen, steunen alles voor je doen maar ik mag en kan het niet…
Begrijp me niet verkeerd ik wil niets meer van je, ik haat je ben met je even helemaal klaar.
Je deed niet alleen mij zo verschrikkelijk veel verdriet maar je raakte ook bij “vrienden” van je een gevoelige snaar.
Je hebt echt geen enkel besef hoeveel mensen om je gaven die je nu kapot heb gemaakt.
Je beseft echt niet wat voor je shit je hebt veroorzaakt!
Wat denk je voor je nichtjes als die horen wat je hebt gedaan.
Ik denk niet dat ze zullen staan juichen denk ik eerder een traan.
Maar als je het echt wil weten, je hebt geen vriend meer over, je bent alles kwijt.
Ik denk op het moment dat je vrij bent dat je het 10x slechter hebt dan wat voor je leven je nu lijd!
Je heb dan geen huis meer, geen baan of überhaupt een toekomst zonder de steun van mensen om je heen.
Maar het is je eigenschuld, en ja ik weet het is misschien niet eerlijk en misschien zelfs een beetje gemeen.
Daarom denk ik dat het beter is als je nu vrijkomt omdat je het thuis slechter heb dan in het huis van bewaring.
Kom op Marcel vertel gewoon een juiste verklaring!