Steken
met je vlindermooie kleuren
dartel je vrolijk door mijn hersenbrei
genietend van kraken tot en met
je vulde de dagen met vaagdoenerij
verkwanselde gevoelens tot moes
als een nietzeggend klein dierlijkprutje
pijn doen heeft geen zin
als er stenen zijn zo hard
koningin de majesteit, ja dat bent jij
of wilde je altijd al zijn - in afwezigheid-
geen probleem aan dit adres
bedankt voor de herinnering aan
gewoon een waarschuwing
zo ziek kan men dus zijn
ja, je bent jezelf
daar kan niemand iets aan doen
het is je weer vergeven
en de tijd is weer gekomen
van negeren
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 01 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||