zwijg
zwijg
mijn naam klonk in watten...
melodieus voerden hoge tonen
een verzachtende muziekspel
van fluitende nimfen
uit mondige ogen
die bevestiging zochten
van tere klanken
bewonderend uitgesproken
zowel blij als herboren
zag ik een aura van kleuren
om voldane beeltenis
van een gedaante
puur in vorm van jou
de stilte die volgde
deed beseffen
dat een stap
met té kleine schoenen
werd afgewogen
tegen een té grote
en onze werelden
moeilijke passen bewandelen
na spontane uiting
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, mei 02, 2007 13:08 |
| Voelbare graag gelezen verwoording. Liefs, sunset |
|
| Fairouz: | Woensdag, mei 02, 2007 08:36 |
| Mooi Fairouz | |
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, mei 02, 2007 08:25 |
| veel emoties in dit mooie gedicht liefs Ria |
|
| sensi: | Woensdag, mei 02, 2007 07:34 |
| De stilte ... is misschien maar voor even!;) Mooi onder woorden gebracht! Liefs |
|
| remie: | Woensdag, mei 02, 2007 07:09 |
| versta de stilte door zwijgen, maar een verhelderende discussie is nooit weg....liefs remie | |
| mobar: | Woensdag, mei 02, 2007 00:59 |
| Mooi gedicht, groetjes, Mobar. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fortuna |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||