Draaikolk der liefde

ik draai in een kolk met ijskoud water

waarin het gevoel door warmte verdampt

ontkenning dat erkenning ontmoet

op een weegschaal die in balans staat

waarbij de wil om te vallen zo groot is

maar gevoelsmatig kan ik dat niet

de liefde die staat als een deur op een kier met weinig kracht te openen tot geluk blijkt voor mij een zwaargewicht te zijn die wel zichtbaar is maar in duister gesloten door angst voor het onbekende bekende waardoor ik de deur met een smak dichtsla toch weet ik wat de kracht van liefde is zo voelend en breekbaar makend het hart versnellend tot in overuren waarbij het zweet zich mengt in twee kampen tussen het geluk en de angst die ik voel om mezelf aan een ander te kunnen geven maar ooit zal ik mijn valkuil kunnen dichten door een persoon die voor mij de zandkorrels zal zijn

Geschreven door

Bert Vos

Reacties op dit gedicht

Bert Vos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Riann:	Woensdag, mei 02, 2007 14:38
Ooit weet je nog???? Ik weet bijna zeker dat er veel meer zijn (grinnik) Komt vast wel goed met jou! Knuff

sunset:	Woensdag, mei 02, 2007 13:06
Hoopvolle verlangende verwoording. Liefs, sunset

flores:	Woensdag, mei 02, 2007 11:14
Oh ja, en het bod loopte erg hoor op, buietn (of toch binnen) de verwachting. Voor de staart van Vos worden grote bedragen neergeteld!!! Gewoon, als vriendin, om je even te waarschuwen... angelface

flores:	Woensdag, mei 02, 2007 09:53
Komt goed hoor!!! Juist voor jou. ;)

Over dit gedicht

Auteur: Bert Vos
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 02 mei 2007
Thema's: [Liefde] [Onzekerheid] [Toekomst]