Bruin goud
Vandaag kijk ik niet in de spiegel, maar kijk ik naar jou
Naar je ogen vol verborgen bruin goud
Naar je neus je tanden en je kin
Ineens sta je daar, staan wij daar
Maken we gewoon, omdat het mag, een begin
Het mooiste dat we doen is ontluiken
Ontvouwen en die prachtige zoen
Dan komt de greep dichterbij, langzaam maar peilsnel hechten wij
Hier laat ik niets tussen komen
Waar zijn we begonnen te dromen?
Wind komt en gaat, maar de stroming......
Oneindig..
Naar je ogen vol verborgen bruin goud
Naar je neus je tanden en je kin
Ineens sta je daar, staan wij daar
Maken we gewoon, omdat het mag, een begin
Het mooiste dat we doen is ontluiken
Ontvouwen en die prachtige zoen
Dan komt de greep dichterbij, langzaam maar peilsnel hechten wij
Hier laat ik niets tussen komen
Waar zijn we begonnen te dromen?
Wind komt en gaat, maar de stroming......
Oneindig..
Reacties op dit gedicht
| M.T.: | Donderdag, juni 21, 2007 21:50 |
| Een schitterend gedicht! | |
| remember: | Woensdag, mei 02, 2007 13:07 |
| Dank. @Lexx: De lange ij pastte nu even niet bij mij ;) |
|
| sunset: | Woensdag, mei 02, 2007 12:17 |
| Prachtig liefdesgedicht dat ik meer dan graag las. Chapeau. Liefs, sunset |
|
| lexx: | Woensdag, mei 02, 2007 10:55 |
| :) Pijlsnel ..Zoefzoef | |
