Jij en de sterren
Stralende sterren heldere maan.
Fonkelend in de nacht.
Zou uren met jou buiten willen staan.
In jou armen veilig en zacht.
En als de ochtend aan gaat breken.
En wij naar binnen gaan.
Dan zijn er uren verstreken.
En ga jij weer bij mij vandaan.
Het afscheid nemen kost steeds meer
En telkens doet het pijn.
Toch moet het elke keer.
Je mag niet bij me zijn.
Ik bewaar die mooie uren.
Het samen zijn met jou.
Hoelang moet dit nog zo duren.
Ik wacht omdat....Ik zo van je hou.....
Rian
Reacties op dit gedicht
| droomgmeisie: | Woensdag, mei 02, 2007 17:55 |
| black_beauty: | Woensdag, mei 02, 2007 15:09 |
| ik hoop ooit dat het wachten beloont word.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||