Niets te zien
niets te zien
donder en alleen
in een klein kamertje
soms zie je het even
als ik door het raam naar buiten kijk
het ritselen van de wind door de bomen
het stralen van de zon op de mensen
het regenen tot de emmer over stroomt
het leven van de natuur
groeien van de bomen
zo groen, zo vlug
even zicht baar
als een bloem die open klapt
maar die mensen met hun oordelen
denken te weten wat het beste is
groot ontzag voor hogerstaanders
het zijn ook maar mensen
ik hier in het donker
even geen verder leven te zien
alleen samen met de stilte
om mij heen
donder en alleen
in een klein kamertje
soms zie je het even
als ik door het raam naar buiten kijk
het ritselen van de wind door de bomen
het stralen van de zon op de mensen
het regenen tot de emmer over stroomt
het leven van de natuur
groeien van de bomen
zo groen, zo vlug
even zicht baar
als een bloem die open klapt
maar die mensen met hun oordelen
denken te weten wat het beste is
groot ontzag voor hogerstaanders
het zijn ook maar mensen
ik hier in het donker
even geen verder leven te zien
alleen samen met de stilte
om mij heen
Reacties op dit gedicht
| (A)little angel(A): | Donderdag, mei 03, 2007 20:56 |
| wooh mooi! | |
| *jesd*: | Donderdag, mei 03, 2007 10:29 |
| super mooi geschreven xxx *jesd* |
|
Over dit gedicht
| Auteur: misschien | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||