Jou hand
weer een nacht
donker koud kil
eenzaam alleen
angst
uren die verstrijken
de zwarte schaduw
bedekt mijn verdriet
een schim nadert
komt dichterbij
zweet parelt
angst
dan is er een hand
op mijn schouder
dank je pap
het is goed
rust
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, mei 03, 2007 15:40 |
| Hij is je inderdaad steeds nabij (zelfs al zou je het niet merken). Liefs en warme knuf, sunset |
|
| hiljaa: | Donderdag, mei 03, 2007 15:07 |
| sterk! knufleifs--hiljaa-- |
|
| black_beauty: | Donderdag, mei 03, 2007 01:46 |
| hij zal altijd bij je zijn | |
| switi lobi: | Donderdag, mei 03, 2007 00:45 |
| De band met je vader draagt je, door al jouw jaren heen... Slaap zacht Liefsliefs, switi lobi |
|
| fran92: | Donderdag, mei 03, 2007 00:33 |
| om zo iets te kunnen voelen is zeker erg bijzonder! hij is er altijd.. dikke knuff |
|
| Niniki: | Donderdag, mei 03, 2007 00:30 |
| Prachtig dit Riann. knuffie |
|
