Laat me maar even gaan
Laat me maar even gaan
met al mijn tranen,verdriet en pijn
laat me maar even
ik wil even helemaal alleen zijn
misschien is het niet goed
dat ik daar op dit moment voor kies
misschien is het beter om nu
onder de mensen te zijn
maar ik wil anderen niet opzadelen
met al mijn verdriet,boos zijn en verschrikkelijke pijn
mijn kindertijd,ik weet er
nog maar zo weinig van
ik hoop dat ik me dat straks
voor een groot gedeelte weer herinneren kan
dan kan ik gaan beginnen
met het verwerken en het een plekje gaan geven
laat me nu nog maar even
straks is iedereen weer welkom
in mijn nieuwe,blije en vrolijke leven!
Danielle
27 februari 2007
Reacties op dit gedicht
| M@rcel: | Vrijdag, mei 04, 2007 00:09 |
| gevoelig mooi verwoord en geschreven... Dikke knuffelkussss en liefs M@rcelXXXXXXXXX |
|
| sunset: | Donderdag, mei 03, 2007 16:01 |
| Iedereen neemt zijn / haar tijd die nodig is. En niemand dringt zich aan jou op. Toch? Als je maar weet dat er velen rondom je zijn die je graag hebben. Liefs, sunset |
|
| hiljaa: | Donderdag, mei 03, 2007 15:03 |
| even injezelf zijn en tijd geven! sterk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| anwes: | Donderdag, mei 03, 2007 14:13 |
| je weet dat ik er altyd voor je ben ook om je tranen te grogen lefs je ma | |
| switi lobi: | Donderdag, mei 03, 2007 08:33 |
| Heel veel sterkte lieverd, gelukkig heeft liefde jouw handen gepakt en helpt dragen... Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Danielle | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||