Door de koker van eerlijkheid

Lach ik om jouw zinnen

Om je taal en boor jouw hart

Maar ergens aan het eind een huilen, een boosheid

De dichter achterwege

Gewoon pijn

Wil je zo graag kussen

Maar weet niet hoelang ons dit nog gaat lukken

Verder gaan draait om een waarheid heen

Wordt de koker een spiegelbeeld

Dat heeft al die eerlijkheid nooit gewild



Dat is de eerlijkheid niet jongen

Eerder jouw gedraai, je vlucht

Zeg je tegen jezelf zoiets als lucht

Zo wordt de eed niet afgedwongen

Nu wordt er alleen maar vals gezongen

En talen maken niet uit, alleen je ge wil

Wees nou eens stil!



Wees bij haar, denk eens aan haar

Je geeft liefde, maar je neemt de hare maar deels aan

Zo laat je haar in de steek

Voordat je weer naar een ander uitweek

Je doet jezelf pijn

Je liefde is oprecht

Laat dat dan zijn waarvoor je vecht

Vertel dat haar en niet om het gebaar

Ontvang jongen en ga niet meer weg.