bakpapier
In mijn dromen balanceer
je op je cowboylaarzen
op een vilten koord
en fluit een liedje voor mij
tussen je tanden.
Ik klap in mijn handen,
als het draadje knapt
echoën je sporen in
de leegte van het ravijn.
In mijn dromen draag
ik een fout négligé
met ophoudbandjes
voor de minuscule vetrandjes.
Serieus man,
ik lig hier te hijgen
(HuhaUha kom dan kom dan)
je kunt nu alles krijgen!
Alleen voel je zo ver,
als je doffe ogen
glinsterend afsteken
tegen een gelooide huid
Grapjas,
je verkleedpartijen
zijn als een surrogaat
om echt met me te vrijen.
Mijn huid vervormt
door je aanraking tot
bakpapier.
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Donderdag, mei 03, 2007 23:27 |
| ha, een heerlijk schrijven en een verademing! | |
| switi lobi: | Donderdag, mei 03, 2007 22:01 |
| Stilletjes gelezen... Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||