Lang geleden
Lang geleden.
De trein, de trein
ze gaan weg met de trein
weg hier vandaaan
naar de kleine stad aan zee
die zo blauw is als de lucht
ze kijkt hem aan
haar vlam, haar trots
de man met vuur en visie
de man die haar redt
van deze stad , met zoveel
heimelijke zuchten
onzichtbaar is de bagage
op dit moment telt
alleen de vreugde
van iets kunnen doen
het lot veranderen
o ze wil het geloven
ontsnappen aan bedrogen
zijn
~~
Reacties op dit gedicht
| Katja Bruning: | Dinsdag, februari 12, 2002 13:19 |
| Een verhaaltje, maar omdat het veel weglaat doet het me niet zoveel. Bijvoorbeeld waarom ze wil ontsnappen aan bedrogen zijn. Maakt ze zichzelf iets wijs? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Frank EastWest | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||