stiltetijd
waar de davidster voor even
beschenen wordt tot zichtbaar
in de te korte stilte, wijl hij nagloeit
gebrandmerkt voor het leven
iedere dag en nacht, verscholen
onder het doorgaan in heden
tussen de vonken van het geluid
sissend, etmalend op oorlogshuid
overal ter wereld nog immer
oplaaiend met donderend geweld
vraag ik me af, waar is de stiltetijd
voor weer een ster meer geteld
Mart: | Donderdag, mei 10, 2007 00:29 |
Ondanks het feit dat ik die avond keidruk was, heb ik rond de klok van 8en mijn werk voor enige tijd stilgelegd en mijn gedachten even laten gaan. | |
hiljaa: | Vrijdag, mei 04, 2007 15:59 |
intens sterk verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
Will Hanssen: | Vrijdag, mei 04, 2007 15:36 |
Zeer indringend-rakend geschreven Maria. in stilte door mij gelezen dit mooie gedicht. Liefs, Will |
|
michris: | Vrijdag, mei 04, 2007 14:47 |
Ik ben bang dat de stiltetijd nooit meer terugkomt. De wereld is vergaan van macht en oorlog. Het is goed dat we elk jaar niet alleen onze eigen doden maar alle slachtoffers van oorlogsgeweld herdenken. In stilte.....en respect... Liefs, michris |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 04 mei 2007 | ||
Thema's: |