Je ware aard kan je niet onderdrukken.
Je toont zo zuiver en zo rein ,
Echter je ziel is grijs en verdorven
Het kost veel energie ,een ander te zijn,
Berekend heb je mededogen verworven.
Aandacht in ruil voor bedrog en leugens ,
Uiteindelijk betaal je een dure prijs..
Ook een goedaardige dwaas ,
Breng je niet immer van de wijs..
Een ware aard ,kan een mens nimmer onderdrukken,
Dat wat je nu zaait ,zal je dalijk ook moeten plukken...
Reacties op dit gedicht
| Paul: | Dinsdag, april 02, 2002 16:15 |
| WOW........prrrrrrachtig gedicht meid!!!! Mijn aandacht heb je....ennuh...ja...ik lees lang niet alle gedichten en weet vaak na het lezen van de eerste of ik er nog meer zal gaan lezen van hem dan wel haar.....groetjes...Paul | |
| Nathalie van Meesen: | Zaterdag, februari 09, 2002 10:56 |
| Lieve Ton, Bij de omschrijving heb ik fictie geschreven,soms is het leuk om van een ander perspectief te schrijven.Gelukkig vindt ik niemand´s ziel grijs en verdorven.Er zijn mensen die de meest vreselijke dingen verzinnen om aandacht te krijgen maar deze mensen hebben een probleem en moeten geholpen worden. |
|
| Ton Rijkers: | Vrijdag, februari 08, 2002 20:37 |
| Hallo Nathalie, Een mooi gedicht, vol gevoel. Hopelijk slaat het niet op jullie situatie.Dat zou mij spijten. Groetjes, Ton Rijkers |
|
| Ton Rijkers: | Vrijdag, februari 08, 2002 20:35 |
Over dit gedicht
| Auteur: nathalie van meesen | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||