Een glimlach
Een druppel, uit je ogen
Langs je gezicht, zoekt een eigen weg naar de aarde,
verdwijnt in het zand.
Een traan gevuld met verdriet,
eindeloos maar toch korte pijn.
Je kijkt naar hem en vraagt waarom,
maar stilaan wordt hij een schim.
Een beeld dat vervaagt.
Je probeert vol te houden, nog een keer...
Alles is weg, weg in de mist voor jouw ogen.
Je laat het gewoon gaan, het is de moeite niet waard...
Denk je, maar toch.
Je kijkt hoopvol op, denkend aan een glimlach
die er niet zal zijn,
een knipoog, een handaanraking.
Een druppel,uit je ogen
Vloeit langs je neus, je mond,
een glimlach.
Over dit gedicht
| Auteur: J.R Dracul | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||