Haar pijn, jou pijn, mijn pijn.
Ik zie de pijn in je ogen
Ik voel dat je er aan ten onder gaat.
Medelijden vult mijn hart.
Als je opnieuw het huis verlaat.
Je schouders hangen naar beneden
Je ogen betraand en neer geslagen.
Ik weet dat je haar mist
Al minuten, uren dagen.
Ik zie alles aan jou pijn.
Jou daden gebrand in mijn huid
maar ben jij blind om mijn pijn te zien?
Of weiger je het te zien, wat is jou besluit?
Verwarrend verdrinkt mijn hoofd
Het huis nu gevuld met zo veel pijn.
Ik kan je niet helpen, ik wil het niet..
En mijn medelijden, zou er nu niet moeten zijn.
Het is dat ik haar begrijp
Haar verse littekens, haar depressiviteit.
Onwetend wat haar hiertoe drijft
Niet wetend waarom ze jou nu vermijd.
Het is dat ik weet hoe het voelt
Om een geliefde te zien lijden
Machteloos te staan, geen hulp dat je kan bieden
Niets, om die gene te verlossen, te bevrijden.
Ik zal huilen om haar pijn, haar tranen
En jou verban ik weer ver van mij verdaan.
Geen pijn of medelijden dat ik nog toelaat hier binnen
Het is nu gewoon tijd om verder te gaan.
Ik voel dat je er aan ten onder gaat.
Medelijden vult mijn hart.
Als je opnieuw het huis verlaat.
Je schouders hangen naar beneden
Je ogen betraand en neer geslagen.
Ik weet dat je haar mist
Al minuten, uren dagen.
Ik zie alles aan jou pijn.
Jou daden gebrand in mijn huid
maar ben jij blind om mijn pijn te zien?
Of weiger je het te zien, wat is jou besluit?
Verwarrend verdrinkt mijn hoofd
Het huis nu gevuld met zo veel pijn.
Ik kan je niet helpen, ik wil het niet..
En mijn medelijden, zou er nu niet moeten zijn.
Het is dat ik haar begrijp
Haar verse littekens, haar depressiviteit.
Onwetend wat haar hiertoe drijft
Niet wetend waarom ze jou nu vermijd.
Het is dat ik weet hoe het voelt
Om een geliefde te zien lijden
Machteloos te staan, geen hulp dat je kan bieden
Niets, om die gene te verlossen, te bevrijden.
Ik zal huilen om haar pijn, haar tranen
En jou verban ik weer ver van mij verdaan.
Geen pijn of medelijden dat ik nog toelaat hier binnen
Het is nu gewoon tijd om verder te gaan.
Reacties op dit gedicht
| ViolaCure: | Zondag, mei 06, 2007 11:35 |
| Mooi geschreven, heel triest. Sterkte! |
|
| [*Little_Princess*]: | Zondag, mei 06, 2007 10:33 |
| heel mooi en droevig je kan het wel vecht ervoor sterkte:kiss: |
|
| *LoveLess*: | Zondag, mei 06, 2007 10:19 |
| heel erg mooi verwoord, kuzzies en heel erg veel sterkte, je kunt het :) | |
| Free@Bird: | Zondag, mei 06, 2007 10:13 |
| wens jou sterkte toe liefs kerima |
|
| Windwhisper: | Zondag, mei 06, 2007 10:12 |
| droevig dit heel droevig liefs Cobie sterkte |
|
| Guess Who: | Zondag, mei 06, 2007 09:56 |
| Sterk. Kon ik dat maar van mezelf zeggen....zit in een zelfde situatie. liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evannah Una Brianna | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2007 | ||
| Thema's: | ||