Flarden van gedachten en gevoel spoken rond in mij hoofd,
dat er zoveel emoties waren had ik niet geloofd!
Zo ben ik gelukkig en blij,
en dan in ene is dat fijne gevoel weer voorbij.
Het lijkt wel een alsof er een grote gevaarlijke achtbaan,
deel is gaan uitmaken in mijn bestaan.
Leven, ziekte en dood gaan hand in hand met elkaar,
soms heb ik het echt wel even te zwaar.
Maar dan in ene denk ik aan de fijne vrienden in mijn leven,
die mij vaak toch weer een glinmlach om mijn mond kunnen geven.
Delen van verdriet, angst en pijn,
tis best eng, maar ook weer fijn.
Soms voelt mijn hart aan als van steen,
dan verwarmen mijn vrienden het om mij heen.
Het stukje ijs smelt dan ook weer snel,
lieve vrienden; dank jullie wel!!!